Je staat echt naast de jongeren

Toen Adrienne jonger was kreeg ze een keer een rondleiding bij Het Keerpunt in Cadier en Keer. Op dat moment was het duidelijk: dit wilde ze doen later, met jongeren werken!

XONAR
Gedurende haar opleiding wilde Adrienne heel graag bij XONAR stage lopen. Ze was dan ook heel blij toen ze in Maastricht bij een van de Zelfstandigheidstraining-panden aan de slag kon als stagiaire. Inmiddels werkt ze alweer 15 jaar bij binnen XONAR en doet dit nog altijd met veel passie en plezier.

‘Wat heb ik veel geleerd tijdens die eerste stage bij XONAR! Ik was zelf natuurlijk nog heel erg jong, 18 jaar en bijna van dezelfde leeftijd als de cliënten. Toen ik net startte hadden we nog nachtwakers en die man dacht dat ik bij de jongeren hoorde die woonden in het pand. Hij vroeg waar ik dacht naar toe te gaan, toen ik na mijn dienst naar huis ging, haha! Het had z’n voor-en nadelen om dezelfde leeftijd te hebben, maar het heeft er bij mij wel voor gezorgd dat ik heel snel een professionele houding ten opzichte van de jongeren aan leerde nemen.’

Na haar stage blijft ze werkzaam bij XONAR. Heel wat jaren binnen diverse behandelgroepen, maar sinds 3 jaar weer terug bij zelfstandigheidstraining (ZT).

Naast elkaar
Na de jaren binnen de behandelgroepen voelde het voor Adrienne als een mooie tussenstap om een zwangerschapsvervanging binnen ZT te doen. Na die vier maanden wilde ze echter helemaal niet meer weg. Gelukkig kreeg ze de kans om als vaste hulpverlener aan de slag te gaan binnen de panden.

‘Toen ik startte bij ZT voelde ik al snel: dit is waarom ik dit werk ben gaan doen. Ik vind het zo fijn dat je echt naast de jongere staat. Zo ben je de helpende hand, dat steuntje in de rug, om er samen voor te zorgen dat de jongeren daar komen waar zij willen zijn’, vertelt Adriënne.

De training
De jongeren binnen ZT worden ondersteund in het leren van alledaagse zaken als wassen, strijken, koken, budgetteren en plannen. Ze wonen bij XONAR en daarbij horen bepaalde regels en afspraken, echter maakt de groep die volgens Adrienne ook voor een groot gedeelte zelf:

‘De jongeren maken afspraken met elkaar, net zoals je bijvoorbeeld in een studentenhuis zou doen. Wie wast op welke dag, welke afspraken maken we over opruimen? Mijn collega en ik zijn er dan om hen hierin te ondersteunen. Hoe ga je er bijvoorbeeld mee om als iemand zich niet aan die afspraken houdt? Wanneer er bijvoorbeeld altijd haren in het doucheputje liggen, waar iedereen zich aan stoort en niemand die het opruimt. Wij als hulpverleners doen dit ook niet, maar zorgen er juist voor dat de jongeren hierover in gesprek gaan met elkaar.’

Daarnaast wordt er door de jongeren gewerkt aan persoonlijke doelen. Dat is heel uiteenlopend; van contact onderhouden met ouders tot hoe stel ik me op in verschillende situaties. Gedraag je je bij je vrienden hetzelfde als tijdens een sollicitatie? Hoe kom ik over op een ander. De training is volgens Adriënne behoorlijk intensief en loopt continu door. Het is niet zo dat je in de weekenden of vakanties niet aan je persoonlijke doelen werkt of dat je niet voor jezelf hoeft te zorgen.

Contact
Na 5 of 10 maanden loopt een traject af. Veel jongeren ontvangen daarna nog ambulante hulpverlening, zodat ze alsnog ergens op kunnen terugvallen wanneer ze op eigen benen moeten staan. Toch is er ook ruimte voor contact met de hulpverleners binnen ZT geeft Adriënne aan:

‘Zodra jongeren hun traject afronden bij ons, is dat een beetje te vergelijken met loskomen van thuis, zoals andere jongeren dat bijvoorbeeld hebben als ze op kamers gaan. Ze moeten daarmee vaak ook loskomen van ons als hulpverleners. Ik zeg dus ook altijd dat ze nog mogen bellen of appen als ze een vraag hebben. Soms heb ik met jongeren nog een langere tijd contact. Na een tijdje verwatert het natuurlijk wel, maar dan weet je dat ze echt op eigen benen staan.’