XONAR Hoofdkantoor
Randwycksingel 35
6229 AC Maastricht
info@XONAR.nl
Randwycksingel 35
6229 AC Maastricht
info@XONAR.nl
Marie-Jose en Eric starten meer dan 21 jaar geleden met pleegzorg. Nu hun pleegzoon 21 is geworden, stopt pleegzorg en blikken ze terug.
In het verleden hebben we al eens een plekje geboden aan een zeventienjarige die ging studeren in de buurt maar nog niet op kamers mocht. Zij werkte inmiddels bij XONAR pleegzorg en we bespraken onze ideeën met haar. Ze adviseerde ons om eerst uitgebreid de tijd te nemen voor ons eigen rouwproces.”
Marie-Jose en Eric besluiten haar advies ter harte te nemen. Twee jaar later nemen ze deel aan het voorbereidingstraject om pleegouder te worden. Ze willen graag een jong kindje helpen dat niet meer thuis kan wonen en worden al snel gematcht met een jongetje van vijftien maanden waarvan de moeder is overleden en vader de zorg niet kan dragen.
“Het zou een langdurige plaatsing zijn maar na zeven maanden is hij bij vader gaan wonen. Deze had een nieuwe vriendin gekregen en dat veranderde zijn hele situatie. Voor ons was dat wel moeilijk, om afscheid te nemen. Onze insteek was om een kind te helpen maar nu hadden we vooral het gevoel dat we de vader geholpen hadden. We hebben toen echt even getwijfeld of we verder wilden met pleegzorg.”
Toch gaan ze verder. “We werden gebeld op een dinsdag dat ze een gezin zochten voor een baby van twee weken oud. Het perspectief was duidelijk: deze baby kon niet bij zijn ouders opgroeien.” (Redactie: Soms is dat al snel duidelijk, maar in veel gevallen nog niet.)
“Het was zomervakantie en we zouden bijna op vakantie gaan. We hebben toen ook onze zoontjes van negen en zes mee laten denken. Zij vonden het fijner om eerst samen op vakantie te gaan. Dat gaf ons ook even de tijd om aan het idee te wennen.”
De timing was niet helemaal perfect, geeft Marie-Jose toe: “Ik had net een nieuwe baan en ons huis werd verbouwd. Eigenlijk allemaal factoren waarvan ze in de cursus zeiden dat het dan beter is om te wachten totdat er meer rust in het gezin is.” Toch gaan ze ervoor en de kleine Leonardo maakt vanaf dat moment deel uit van hun gezin. “En het werkte, de eigen kinderen waren al stapel op hun kleine pleegbroertje.”
De moeder van Leonardo komt oorspronkelijk uit Brazilië. Ze had al vier kinderen voordat ze Leonardo kreeg, die ook allemaal niet bij haar konden wonen vanwege haar persoonlijke problematiek. “Leonardo ging één keer per vier weken op bezoek bij zijn moeder. Ook had hij contact met zijn halfbroers die ook in een pleeggezin woonden. Toen hij klein was, ging het bezoek makkelijk. Toen hij wat ouder was, moesten we echt positief op hem inpraten om te gaan. We hebben moeder zoveel mogelijk betrokken bij zijn leven, bijvoorbeeld door haar mee te nemen naar de peuterspeelzaal en bij ons thuis uit te nodigen.”
Het was niet altijd makkelijk, geven Marie-Jose en Eric aan. “Het ene moment was ze dankbaar en het andere moment was zij boos op ons omdat zij van mening dat wij haar kind hadden afgenomen. Maar we zagen wel dat moeder veel liefde voor haar kinderen had, ze kon gewoonweg de opvoeding niet aan door haar eigen problematiek.”
Toen moeder zwanger was van haar zesde kindje is ze naar Brazilië vertrokken. Het contact tussen Leonardo en moeder werd vanaf die tijd minder en ook het contact met de oudere halfbroers verwaterde. De pleegouders bleven Leonardo stimuleren en helpen om contact te onderhouden.
Eric: ”Vanaf zijn zestiende laten we het meer aan hem over; hij onderhoudt nu zelf het contact en ziet zijn halfbroers ongeveer twee keer per jaar. Zijn halfbroers vragen wel eens aan hem of hij zijn mama mist en dan zegt hij ja. Dat is echt zijn loyaliteit die dan spreekt. Hij wil zijn halfbroers niet teleurstellen. Zij hebben een andere band met hun moeder omdat ze langer thuis hebben gewoond.”
In de opvoeding van hun pleegzoon merkten Marie-Jose en Eric duidelijke verschillen met hun eigen zonen. “Wat bij onze jongens goed werkte, werkte bij Leonardo totaal niet. Dat is echt iets wat toekomstige pleegouders zich goed moeten realiseren. Hij had een heel ander temperament en karakter dan onze eigen zonen. We moesten bijvoorbeeld heel vaak op school komen. En in je eigen kinderen herken je zaken van jezelf, hoe jij vroeger met zaken omging als kind bijvoorbeeld. Bij een pleegkind heb je dat niet.
Daarom was het contact met zijn familie ook zo belangrijk - zij konden wel zaken herleiden van zichzelf bij hem en dat stelde ons wel gerust. Zijn vurige temperament hoorde echt bij zijn Braziliaanse roots. Op het voetbalveld ging hij echt voor de bal, hij had een bepaalde air en maakte er een show van. Tot ergernis van de andere spelers en hun ouders. Pas toen we het Braziliaanse elftal zagen spelen, viel het kwartje en begrepen we dit gedrag beter.”
In de opvoeding bieden Marie-Jose en Eric duidelijke grenzen, een geen hele strikte opvoeding. Hij had het wel nodig om te horen ‘tot hier en niet verder’.
“We zijn al die jaren goed geholpen door de medewerkers van Jeugdzorg en pleegzorg. Zij ondersteunden ons met de oudercontacten maar gaven ook de tips om positief te blijven en hem complimenten te geven om niet in een negatieve spiraal terecht te komen. Dat hebben we ook steeds op school gebruikt als we weer eens op gesprek moesten komen. We moesten de leerkrachten soms echt moed inspreken. We wonen in een klein dorp waar ze dit niet zo gewend zijn en Leonardo viel hier gewoon op. ”
Nu Leonardo 21 jaar is en pleegzorg officieel stopt, verandert er in feite niets in het gezin. “Leonardo blijft hier gewoon wonen.”
Voor Marie-Jose en Eric stopt het pleegouderschap, maar ze willen wel graag hun verhaal vertellen om anderen te inspireren na te denken over pleegzorg. Toen zij ruim 21 jaar geleden begonnen, hadden ze niet verwacht dat het ook zo pittig kon zijn. “We hadden het echt wel wat onderschat. Het is niet alleen het opvoeden van het kind maar ook alles eromheen wat het wel moeilijk kan maken. Daarom is de begeleiding ook zo belangrijk. Het was echt fijn om iemand achter de hand te hebben en op terug te kunnen vallen. En we zijn altijd eerlijk geweest over hoe het ging, dat maakt ook dat je de juiste hulp krijgt.”
Als laatste geven Marie-Jose en Eric aan dat het een fijne, bijzondere en leerzame periode was. Marie-Jose: “Ik ben veel steviger in mijn schoenen gaan staan door alle gesprekken die ik gevoerd heb.” Eric beaamt dat: “Je komt veel beter voor jezelf op.”
Raden ze het anderen aan? “Jazeker, maar het helpt wel als je stevig in je schoenen staat. En je moet het niet onderschatten, je kunt nooit de plek van de ouders innemen. Overweeg het goed en ga het gesprek aan met iemand van pleegzorg. Wij zijn blij dat we Leonardo hebben kunnen helpen met een liefdevolle opvoeding waardoor hij uitgegroeid is tot de mooie persoon die hij nu is. Wij zouden het meteen weer doen”.
In twee uurtjes maakt u kennis met enkele medewerkers en pleegouders. Er zal een ervaren pleegouder en een medewerker VSM (Voorbereiding, Selectie en Matching) deelnemen. Zij vertellen u wat pleegzorg is, maar vertellen vooral veel over hun ervaringen. Er is ruim gelegenheid om uw vragen te stellen.