Column van een pleegouder - Frank

Regelmatig schrijft een pleegouder een column. Deze keer is het de beurt aan Frank.

De laatste weken van het schooljaar zijn aangebroken en wat zijn we trots op Japie.

Vorig jaar rond deze tijd bespraken we de overstap van speciaal onderwijs naar ‘normaal’ onderwijs. Normaal onderwijs lijkt zo’n rare omschrijving terwijl ik het opschrijf. Voor Japie is het gewoon een andere school met meer kinderen in de klas. Het was immers al de derde school in 4 jaar.

Supergoed, anders kan ik zijn schooljaar niet omschrijven. Het begin was wat stroef, hij moest even wennen. Grotere klas, ander tempo, minder 1-op-1 aandacht en ook wel wat wrijving met binkies die hem aan het testen waren. Hij is 9 jaar, maar emotioneel soms nog wel eens 7 jaar en dat hadden ze door. Ze kregen hem snel op de kast.

Maar de leerkrachten hebben hem goed ondersteund en zelf heeft hij ook zijn plek gevonden.

Zeker vanaf 2025 is het helemaal goed. Goede punten, goed met zijn huiswerk bezig en iedere ochtend ruim te vroeg naar school willen. Dat zal over een tijdje, als de puberteit begint, wel anders zijn.

Er zijn 2 grote praktische voordelen aan deze school. We hoeven niet meer 2x per dag in de auto naar en van school. Maar nog veel belangrijker is dat de school in de wijk ligt. Afspreken met vriendjes is dus veel makkelijker geworden. Zeker 3 tot 4 keer per week is hij ergens spelen of spelen ze bij ons. Ik denk dat er bijna iedere dag wel een kind voor de deur staat.

We hebben het geluk van een grote tuin, een hele grote speelschuur met schommels, trampoline, speelhut en nog meer. Vaak wordt er dan ook bij ons gespeeld, met 2 tot 5 kinderen tegelijk. Een kan ranja en een snoepje en ze zijn de hele middag bezig.

Vorige week vroeg ik hem waar hij ging spelen. Het antwoord was dat hij iedereen ging halen om bij ons te ?spelen. "Waarom hier?", vroeg ik. Toen kwam de aap uit de mouw. Hier kan alles en de ouders van die andere kinderen zijn toch wel streng. "Maar Japie, je was gisteren nog aan het klagen dat wij zo streng zijn, dat valt dus wel mee." Hij hield wijselijk zijn mond om daarna toch toe te geven dat het hier ‘relaxed’ is.

Nog 3 weken en dan vliegen we samen naar Spanje, naar mijn ouders, ons mannenweekje. Dan laten we de 3 vrouwen thuis, gaan we voetballen op het strand, cabrio rijden, helemaal los in een waterpark en tapas eten. Mijn ouders zijn dol op hem en dat is wederzijds. Meneertje wordt dus weer een week aan alle kanten verwend. Ik heb er zin in!